Ruta da Costa do Vicedo e Illa Coelleira (PR-G 156)

Nos achegamos as terras máis setentrionais da Península Ibérica, moi preto do cabo de Estaca de Bares. Nos atopamos en terras da mariña lucense, onde realizamos a ruta da Costa do Vicedo e Illa Coelleira, un fermoso roteiro que sería de dez, sen ser por varias detalles que contaremos o final.

Este sendeiro arranca do mesmo porto da vila do Vicedo, e nos levara pola ribeira da costa ate a praia de Area Longa ou San Román percorrendo uns 13 km, pasando polo miradoiro de Illa Coelleira e paisaxes moi exóticos, dende as praias chamadas do “Caribe galego” a outras que contrastan, pois ter máis similitude con terras de Irlanda.

Arrancamos do porto do Vicedo e o pouco pasamos polas fermosísimas praias do chamado “Caribe Galego”, onde destaca a pequena Praia do Caolín, con claras augas e translucidas coa area, na fronte vemos a península de Estaca de Bares e o cabo, punto máis setentrional da Iberia. Case os pes da praia, tamén se poden observar as ruínas dunha antiga fabrica de salazón.

Seguimos camiñando nos primeiros quilómetros, sempre tendo a costa moi preto bordeando o Monte da Atalaia, onde temos unha das poucas subidas algo longas, o camiño é sempre unha ancha pista de terra. Pese estar case en liña de costa, a mar case non se ve pola cantidade de montes de eucaliptos, que chegan mesmo a beira dos acantilados, de vez en cando se ve algún “oasis” entre a masa forestal, onde vemos incribles paisaxes.

Seguimos camiñando nos primeiros quilómetros, sempre tendo a costa moi preto bordeando o Monte da Atalaia, onde temos unha das poucas subidas algo longas. Pese estar case en liña de costa, a mar case non se ve pola cantidade de montes de eucaliptos, que chegan mesmo a beira dos acantilados, de vez en cando se ve algún “oasis” entre a masa forestal, onde vemos incribles paisaxes.

O pouco chegamos a outra bela praia, a de Xilloi, a cal ten un paseo onde temos unha fonte, importante para esta camiñada en verán, pois é a única en ruta. Deixamos atrás esta praia e nos voltamos a somerxer nos montes de eucaliptos, pero pouco a pouco nos pegamos máis a liña de costa, de maneira que comezamos a ver o lonxe a impoñente Illa Coelleira.

Este tramo ate a Illa, a parte do valor paisaxístico, e moi importante pola riqueza da súa fauna voadora, e morada e ruta de paso de muitas especies de aves, as cales algunhas se deixan ver. A parte das gaivotas e pequenos paxaros, puidemos ver un pagalo parasito, ave escura mariña de grande tamaño.

Entretidos por ver aves, chagamos o miradoiro de Illa Coelleira, onde podemos vela nun día tan aberto e despexado con todo seu esplendor. Esta illa ten unha rica historia, tivo un mosteiro medieval que fora atacado polos normandos (vikingos), logo este chegou a estar mandado pola Orden Templaria, posiblemente para vixiar a importante ruta marítima e portos da zona, e quen sabe, ate tal vez para algo máis. Xa no pasado máis recente, se construíu o faro e ate segundo veciños da zona, aproveitando que a illa ten auga doce en abundanza, se plantaban cae na súa totalidade patacas e trigo.

Neste miradoiro, nos atopamos un pouco máis adiante na metade do camiño de ida, polo que é un bo punto para tomar un descanso e relaxarse, beber e comer algo desfrutando da paisaxe e súas aves mariñas.

Retomamos marcha cara San Román, para meternos noutra fraga de eucaliptos, agora temos por diante un tramo máis poboado, onde por zonas camiñas por estradas pouco transitadas e aldeas, tal vez a parte máis monótona da ruta.

Pasando o miradoiro da abrupta e acantilada praia de Tixoso, a cal ten unha vertixinosa visión dende arriba, chegamos as aldeas de Moreiras e Vilela. Ollo aquí a ruta esta moi mal sinalizada e algúns pasos cerrados, polo que aconsellamos seguir pola pequena estrada contigua a estrada comarcal C-642.

Pasado a zona de casas, cruzamos a estrada comarcal en entrados de novo nun camiño de terra que xa nos levara en nun quilometro a Praia de Area Longa ou San Román. 

Ante nos temos a última grande e xeitosa paisaxe da ruta, pois a praia de San Román semella sacado dun conto ou película paradisíaca. Abrupta e suave a vez, insólita e transitada o mesmo tempo, con esta fermosa paisaxe de fondo, despois de 13 quilómetros, decidimos xantar un menú sendeirista/montañeiro, destes que cortas sobre o pan coa navalla o rico embutido e queixo, non há deuses que o paguen.

Agora toca a volta de novo andando, a ruta e doada pero se a fas desta maneira, son aproximadamente un 25 km, polo que é importante ter unha forma media para realizala con tranquilidade sen contratempos, pois o fin se queres desfrutala e vivila, son unhas 7 horas.

Dicir, que esta ruta é de 10, pero por mor da cantidade de quilómetros metidos en montes de eucaliptos, que tapan toda paisaxe, a parte que muitos tramos, polo paso de maquinaria para as talas forestais atópanse en mal estado, lamentos e desfeitos, unha mágoa pois o lugar o vale todo, mesmo así quen vai, queda abraiado pola beleza.

Tipo de ruta: Lineal

Lonxitude: 13 km (ida e volta uns 25 km)

Dificultade: Media (pola distanza)

Valoración: Paisaxística e natural.

Puntuación: 8,5 (inda que a 

ruta sería de 10, ler arriba)