A Romaría da Picaraña, un legado do Beltaine Celta

Son varias as festividades e romarías na terra galaica entre o 1 e o 3 de maio, sen ir más lonxe os coñecidos maios. Estas festividades, gardan no fondo unha tradición e historia máis profunda, pois son as herdeiras da antiga celebración do Beltaine celta, e dicir, a festa de cambio de ciclo ou estación no antigo calendario celta, que coincide nos mesmos días.

O Beltaine era unha festividade estacionaria, chegaba o bo tempo, as terras volvían ser produtivas e o gando era subido a pastar en terras máis altas ou montañas. Beltaine, significa “o bo lume”, pois este era un dos protagonista destes ritos, un exemplo os fachos de nosos tempos, pois queimábanse os campos improdutivos do inverno para dar paso a nova vida, a fertilidade da Terra coa primavera.

Era tradición subir os antigos santuarios dos cumios dos montes, e facer súas celebracións e rituais, co lume como protagonista, queimar os demos do inverno para un novo ciclo.

A Picaraña, e un dos muitos montes galaicos emblemáticos, cunha rica historia dende a idade de bronce, co seu castro e restos do castelo medieval, todo ponteareán garda un arraigo e simbolismo con este monte. Os antigos moradores destas terras, que tamén viviron na Picaraña, nos deixaron a parte de seu patrimonio, ricas lendas de mouros e penedos máxicos, pero sobre todo esta festividade que a conservamos viva, que aínda que sexa cristianizada a día de hoxe, seu legado e sentir segue sendo o Beltaine.

Este ano, a romaría ven cargada de actividades e actos, entre e elas, eu mesmo farei de guía nunha ruta interactiva polo seu patrimonio e falando disto mesmo, de forma máis profunda, da conexión cos nosos antergos a través desta festividade. Vémonos na Picaraña o día 1 as 16:00 horas da tarde.

XV FESTA DA TORTILLA EN RIBADETEA

PROGRAMA:

- SÁBADO 27 as 23:00 horas no Centro Cultural, TORTILLA ROCK.

Cos grupos:

          - LOST IN MANTRA

          - 160

          - AVOID NOTE

 DOMIGO 28, das 11:00 as 14:00 horas:

         - CONCURSO E FESTA DA TORTILLA
         - Recollida de tortillas para concursar a partir das 10:30
         - Pode participar quen queira levando súa tortilla.
         - 4 PREMIOS
         - Actuación do grupo NAIAMA.

AS 17:00 no centro Cultural, TEATRO:

     - ANACLETO BUSCA MOZA
     - Grupo de Teatro de Xinzo.

Ven a Ribadetea neste fin de semana!

O Camiño da Ulloa, Terra meiga onde o Ulla é neno

Documental filmado na bisbarra da Ulloa, no corazón da Terra Galaica, onde mostramos seus encantos así como patrimonio natural e histórico.

Montañas Galaicas, o Courel e a Serra dos Cabalos.

Nesta nova sección mostraremos os cume e cotas de nosa terra e seus redores, así como tentalas identificar e ver súas rutas de ascenso.

Vista da Serra do Courel dende o Castro da Torre.

A Serra do Courel e o brazo máis o occidente da Cordilleira Cantábrica, así como dos máis antigos. A parte de seu grandísimo valor natural, tamén ten un importante peso seu valor arqueolóxico e xeolóxico. Se pode dicir que xunto súas serras secundarias, dende o río Sil ate os Ancares, forma case un macizo propio.

Seus contrastes de montes que superan os 1600 metros xunto a profundos vales fluviais que roldan os 300-400, onde se atopa unha das reserva de flora máis importantes do pais, fan destes lares un atractivo paraxe onde desfrutar do sendeirismo e montañismo.

Panorámica da vertente oriental do macizo.

A parte da propia Serra do Courel, destacan outras como a pouco coñecida Serra dos Cabalos, que sigue o trazado da primeira pola parte oriental, facendo linde coas terras do Bierzo.

Un dos maiores atractivos en montaña e con dificultade, e o ascenso a Penaboa polo Km Vertical, cun fortísimo desnivel dende o val do río Lor, do cal xa fixemos publicación aquí.                         

Penaboa e seu dificil asceso dende o Km Vertical.

Dende Penaboa e seu miradoiro a 1462 metros, pódese acceder por un corte moi abrupto da montaña, duns 400 metros de caída, a liña da Serra do Courel, e a pouca distanza, dende A Forcadura (1552 m) se pode ir pola cresta da Muralla o cercan pico Pía Paxaro, que cos seus 1613 metros, e o segundo máis importante do macizo.

Corte do terreo dende Penaboa, cresta da Muralla e cumio do Pía Paxaro.

Polo lado oriental, o río Soldón separa o Courel da Serra dos Cabalos, a cal se pode ver con todo seu esplendor dende a estrada LU P-5004, co seu pico ganchudo do Montouto, destacando en máxima altura, cos seus 1541 metros. Seguindo esa estrada, nos leva dende Quiroga a aldea da Seara, a cal nun enclave fermoso en pleno pequeno val do río Selmo, se pode ver sobre ela os abrupto cumios do Teso das Papoulas (1604 metros) e o rei do macizo, O Formigueiros, que ten a cota máxima cos seus 1639 metros, o cal se pode ascender dende esta aldea nunha ruta duns 10 km ida e volta.

Se seguimos a estrada dirección norte, comeza a coller altura bordeando o Courel dirección a aldea de Visuña. A cal polo norte linda coa Serra Escrita e o Faro, que no Cotelo do Faro a 1615 ten súa máxima altitude, facendo tamén linde co Bierzo.

 Serra dos Cabalos

Panorámica dende A Seara

Pasada Visuña, a estrada volta cara o oeste, e dicir o val do Lor na altura da coñecida parroquia de Seone do Courel, atravesando a Serra das Travesas, con montes máis baixos e ondulados, destacando o miradoiro e restos do castelo de Carbedo (929 m), xusto na fronte do lendario Monte Cido (948 metros), o cal se pode acceder dende ese punto.

Vista dende o castelo de Carbedo.

E desta forma rematamos co pequeno paseo pola Serra do Courel e seu brazo oriental da Serra dos Cabalos, recordar que este macizo e erosionado, con cumios e campas amplas e onduladas, pero o mesmo tempo con grande desniveis, cortes de terreo é afiados cumios, polo que se recomenda precaución, sobre todo en período invernal onda abundan cerradas néboas e neve, pois recordade que as montañas pese ser fermosas, son salvaxes e insólitas.

Sobre a aldea de Ferreiros de Arriba, vistas cara o norte.

Memoria da Terra, Reckiario, rei suevo da Gallaecia (448-456)

Pequeno documental oral da vida e sucesos deste grande rei suevo, que no período de seu reinado o reino chegou a súa máxima expansión territorial, así como tras a súa morte, entrou na súa primeira grande crise e decadenza.